13 Αυγούστου 2011. Πριν από δυο μέρες είχα τα γενέθλιά μου. Αποφάσισα να ενεργοποιήσω το μπλογκ μου. Αυτή είναι η πρώτη -δοκιμαστική- ανάρτηση.
Μαρώ
Μαρώ
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δημοφιλή
-
Τους πρώτους μήνες μετά το θάνατο της μητέρας μου, πήγαινα πολύ τακτικά στο νεκροταφείο, σχεδόν κάθε μέρα, άλλοτε μεσημέρι...
-
Παιδάκι, να ένα μήλο Ένα όμορφο μαύρο παιδί καθόταν μεσημέρι Κυριακής έξω από το σπίτι του. Ήταν ένα ζεστό χειμωνιάτικο μεσημέρι σε μ... -
Η ΠΑΝΤΟΦΛΙΤΣΑ Τον παππού μου από την πλευρά του πατέρα μου δεν τον γνώρισα. Ούτε ήξερα πολλά πράγματα γι’ αυτόν. Με της μάνας μου του... -
«Πάτερ ημών» Απ’ την παιδική μου ηλικία πολλά δεν θυμάμαι. Φευγαλέες εικόνες, λεπτομέρειες προσώπων και σωμάτων, ποτέ πρόσωπα ολόκληρ... -
Θέλω μια πλαγιά νοτισμένη από φίλτρα της άνοιξης να κυνηγήσω ένα φιλί μια νότα εκθαμβωτική μια πασχαλίτσα να χορεύει στα χαμομήλι... -
Το καφενείο ήταν από 'κεινα τα παλιά, που λίγα έχουν πλέον απομείνει ξεχασμένα σε κάποιες μάλλον φτωχές, ξεχασμένες κι αυ... -
ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑΣ (5) Φυσάει Όχι, όχι έπαψε πια να φυσάει Αυτό που ακούς είναι λέξεις που ξέφ... -
Η πολυκατοικία στην οποία μένω είναι σχετικά παλιά για τα μέτρα με τα οποία μετράμε πια την παλαιότητα των πολυκατοικιών της Αθήνας. ... -
Από πολύ μικρό παιδί, τότε που όλοι έχουν λόγο στο μέλλον σου κι όλοι ξέρουν τι πρέπει «να γίνεις σαν θα μεγαλώσεις», ξεσήκωνε το νου μ... -
Την ιστορία της Κοραλίας τη διηγήθηκα μια φορά στην πολύ καλή μας ζωγράφο, την Κλεοπάτρα Δίγκα. "Να κάτσεις και να τη γράψεις&q...
Πληροφορίες
Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου
Κείμενα
-
►
2015
(2)
- ► Δεκεμβρίου (1)
- ► Σεπτεμβρίου (1)
-
►
2012
(7)
- ► Σεπτεμβρίου (1)
- ► Φεβρουαρίου (1)
- ► Ιανουαρίου (1)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου